امیر وجیه الدین مسعود
امیر وجیه الدین مسعود
امیر وجیه الدین مسعود پس از در گیری با برادرش عبدالرزاق و کشته شدن وی جانشینش گردید . او مردی شجاع بود و چون به حکومت سربداران رسید ، اندیشید که اساس و سندی باید که قضیه حکومت را استحکام بخشد لذا درصدد برآمد که شیخ حسن جوری را که خلیفۀ شیخ خلیفه بود و مریدان و معتقدان بسیاری در آن ولایت داشت ، از حبس آزاد کرده ، وی را مقتدای خویش سازد و خود به امور سپاه و لشکر بپردازد . بنابراین با چندین تن از یاران ورزیدۀ خود به حصار یارز رفته و شیخ حسن را ازاد ساخت و شیخ نیز با امیر به سبزوار آمد . جماعت مریدان شیخ حسن ، که آنها را شیخیان و دراویش و کولکان هم می خواندند ، به یکباره از گوشه ها بیرون آمدتد و مردم اطراف نیز به آنها گرویدند و چون قوی گشتند ، رو به نیشابور نهاده و آنجا را متصرف شدند . سپاهیان طغاتیمور که در نواحی ابهر در حال جنگ با امیراشرف چوپان بودند ، موفق به دفع آنها نشدند و سربداران درآنجا قدرتمند گردیدند .
در آنزمان محمد بیگ پسر ارغونشاه در مشهد و طوس بود . وی عده ای را به جهت دفع این شورش به آنجا گسیل داشت اما آنها در عرض چند روز شکست خورده و مراجعت نمودند . امیر محمد بیگ پیکی را به نزد شیخ حسن جوری فرستاد با این مضمون که صلاح نیست مردی چون او که زاهد و درویش خدا است درصدد خون و خونریزی برآید و شیخ حسن نیز ماجرای خود از ابتدا تا آنزمان را برایش نوشته و ارسال کرد .
در این مدت امیر وجیه الدین مسعود و شیخ حسن کل نواحی نیشابور و سبزوار را تسخیر نمودند . افراد زیادی مردان سلحشور گرد آنها جمع شدند و ادعای حکومت کرده و ایادی ارغونشاه را از آن منطقه خارج ساختند .
منابع:
چکیده ای از کتاب تاریخ جامع ایران جلد دهم
تحقیق و پژوهش : مهدی صبور صادقزاده
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.