رکن الدین علاءالدوله

رکن الدین علاءالدوله بن محمود شاه  حکومت ۶۳۷ الی ۶۶۲

سکه-طلا–در-عصر-اتابکان-یزد

او را با نامهای سلغر شاه و سلتیق شاه نیز خوانده اند . « کاتب : ۷۲- زامباور : ۳۴۹» او پس از آنکه برتخت نشست هدایایی نزد هلاکوخان فرستاد و از او منشور اتابکی یزد را دریافت نمود . « کاتب  : ۷۲»

علاءالدوله چنان که اشاره شد دخترزادۀ براق حاجب بود . ابن فوطی از میان اتابکان یزد تنها نام او را ذکر کرده است و از وی با عنوان « علاءالدوله ابوالفتح قتلغ شاه بن محمودشاه یزدی » نام برده است . وی می افزاید که علاءالدوله در شمار پادشاهان بلند همت و بخشنده است و مردم یزد همواره او را می ستایند . « تلخیص مجمع الاداب ، ۱۰۶ ، ۱۰۷» در زمان وی غیاث الدین امیرحاجی خراسانی ، جد پادشاه آل مظفر از خراسان به یزد آمد و علاءالدوله از او بخوبی استقبال کرد و پس ازمدتی او را بهمراه سیصد مرد جنگاور نزد هلاکوخان فرستاد . خان مغول نیز غیاث الدین را با لشکری که فرمانده آن امیر تولاج بود ، به نبرد اعراب گسیل داشت . دراین نبرد با آنکه مغولان پیروز شدند ، یکی از فرزندان غیاث الدین بنام ابوبکر از پای درآمد .        « عبدالرزاق سمرقندی : ۱۵۷ – فصیح خوافی : ۲۹۳»

محدوده-شهر-قدیم-یزد

رکن الدین علاءالدوله هنگامی که خواهرش ترکان خاتون ، که همسر سعدبن ابوبکر از اتابکان فارس بود ، و به دست سلجوقشاه حاکم وقت شیراز بقتل رسید ، به فارس حمله کرد . «حمدالله مستوفی : ۵۰۷» اما در حین نبرد به تیر بیگلیک یکی از سرداران سلجوقشاه از پای درآمد . « وصاف : ۱۰۹ ، ۱۱۰»

علاءالدوله همچون پدر و نیاکانش در آباد کردن یزد و احداث ابنیه و عمارات کوشش ها کرد . روستای سلغرآباد را در نزدیکی یزد بوجود آورد و قنات آن را جاری ساخت . « غفاری : ۸۳- مستوفی بافقی :۸۶»  وی امیری دانشدوست بود و از دانشمندان و فضلا حمایت و دستگیری می کرد . « افضل الدین کرمانی ، عقدالعلی : ۱۵۹» از علاء الدوله چند فرزند برجای ماند . از جمله آنها طغان شاه که پس از قتل پدر به جای وی نشست و دیگری شاه قطب الدین محمود که در آنزمان در شمار فرماندهان سپاه مبارزالدین محمد درآمد و در نبرد با ابواسحاق اینجو به وی کمک می کرد . « عبدالرزاق سمرقندی : ۱۶۷»

عکس-هوایی-مجموعه-دولتخانه-میدان-،گنبد-و…-عهد-قطب الدین-اتابک-یزد

منابع :

خلاصۀ مبحث رکن الدین علاء الدوله در تاریخ جامع ایران جلد نهم  ص ۶۰، ۶۱- سید علی آل داوود

تحقیق و پژوهش : مهدی صبور صادقزاده