طلحه بن عبدالله (طاهریان)

طلحه بن عبدالله  حکومت ۲۰۷الی ۲۱۳ ه.ق

مأمون در حالی از عواقب مرگ طاهر نگران بود ، پس از جایگزین کردن طلحه بن عبدالله به جای او ، احمدبن ابی خالد، وزیر خود را جهت تحقیق و بررسی اوضاع منطقه و عرض تسلیت به خراسان روانه کرد . احمد از طلحه سه هزار درهم برای خود ، پانصد درهم برای دبیر ابراهیم بن عباس و هزار درهم نیز برای کاتب شخصی اش دستخوش دریافت کرد . پس از آن به اشروسنه رفت تا کاووس بن خاراخره و فرزندش را که عصیانگری آغاز کرده بودند ، دربند نماید . احمدبن ابی خالد سپس بسوی کرمان حرکت کرد تا عموزادۀ طاهربن حسین ، یعنی حسن بن حسین بن مصعب والی کرمان را که بر علیه مأمون به مخالفت برخواسته بود ، را سر جایش بنشاند . او والی کرمان را دستگیر کرده و به بغداد فرستاد . لیکن مأمون او را بخشید . «ابن خلدون : ۳/۳۸۹-ابن اثیر : ۹/۳۹۱۷- طبری : ۱۳/۵۷۱۰» به روایت حمزۀ اصفهانی طلحه در واقع خلیفۀ عبدالله بن طاهر بود ، اما این امیر متملق بنام خود با مأمون مکاتبه داشت و اسمی از عبدالله نمی برد .

شمشیر-و-غلاف-آن-اواخرسده-دوم-ه.ق-موزه-ملی-ایران

مشکل اصلی امیران خراسان ، خوارج بودند .  طلحه بن عبدالله مدت پنج سال با حمزه خارجی جنگید . اما چون حمزه کشته شد ، طلحه نیز اندکی بعد درگذشت . حکومت وی شش سال بیش نبود . «گردیزی : ۱۹۸»

عبدالله بن طاهر در سال ۲۱۴ ه.ق حکومت خراسان را کسب کرد . و تا رسیدن به آن ولایت ، برادر دیگر خود علی را به نیابت مرو فرستاد. « ابن خلدون : ۲/۳۹۵»

قدح-سفالی-نیشابور-،-قدمت-قرن-۳و۴-ه

منابع :

ابن خلدون ، عبدالرحمن ، العبر ، ترجمۀ عبدالمحمد آیتی ، تهران ۱۳۶۴شمسی

طبری ، محمد ، تاریخ ، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده ، تهران ۱۳۵۲ شمسی

گردیزی ، عبدالحی ، زین الاخبار ، به کوشش عبدالحی حبیبی ، تهران ۱۳۶۳شمسی

تاریخ جامع ایران ، جلد ششم ، مهدی کیوانی ، طاهریان

تحقیق : مهدی صبور صادقزاده