ملک رحیم ابونصر

ملک رحیم ابونصر

پس از یکسال (۴۴۰ ه.ق) ابوکالیجار زمانی که در بیرون شهر بسر می برد ،  بیمار شد و در یک روز سه بار رگ زد . لذا بواسطۀ تبی که بر او عارض گشته بود، برتخت روان نشست ، اما سفر با تخت روان نیز برایش دشوار بود ، ناگزیر، تختی که بر گردن مردان حمل می شد برایش بساختند . لیکن دیری نگذشت که روح از جسمش بدر آمد ، غلامان ، خزانه و اموال او را غارت نمودند و کنیزان ، تمام خیمه ها و سراپرده ها را بجز خیمه ای که نعش درآن بود، به آتش کشیدند .

آنگاه ابونصر( خسروپرویز) پسرابوکالیجارکه او را ملک رحیم ابونصر می خواندند ، بجای پدر برتخت نشست . و از محل اقامت سپاه به دارالخلافه رفت ودر همانجایی که عضدالدوله و امیران دیگر آل بویه فرود می آمدند ، استقرار یافت و زمین را بوسه داد و برتخت جلوس بکرد . خلیفه هفت خلعت کامل ، و  عمامه ای سیاه و طوق و دو دست بِرَنجَن (دستبند)و شمشیر و اسبی سیاه با زینی از طلا به او عطا کرد و تاجی بر سرش گذاشت.« المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ابوالفرج عبدالرحمن بن علی معروف به ابن اجوزی ، جلد هشتم : ۱۳۶»

ملک رحیم درمدت شش سال ، فعالیتهایی از خود نشان داد و شهرهایی چون بصره و شیراز را تصرف کرد .

افسر-جوشن-پوش-عصر-دیلمیان

درسال ۴۴۷ ه.ق طغرل سلجوقی بغداد را تسخیر نمود . و بدستور خلیفه بنام او خطبه خوانده شد . قبل از این اقدام ، طغرل با ملک رحیم به تفاهم رسیده و بین آنها صلح برقرار گشته بود ، اما سلطان سلجوقی به بهانۀ اینکه او قصد عصیان داشته ، فرمان دستگیری او را صادر کرد . وی را درقلعۀ طَبَرک ری محبوس ساختند و او در آن قلعه بماند تا که از دنیا رفت . « عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون ، کتاب العبر و دیوان المبتداء والخبر، جلد سوم : ۴۵۶»

آخرین کس از فرمانروایان آل بویه ، ابومنصور فولادستون پسر ابوکالیجار بود که ولایت فارس را برعهده داشت . درسال ۴۴۸ ه.ق فضلویه شبانکاره او را مغلوب ساخته و در دژی وی را زندانی بکرد . سلجوقیان درسال ۴۴۸ ه.ق بر فضلویه و سپاهیانش  تاختند و آنها را از آنجا براندند . بدین ترتیب در این سال سلسلۀ آل بویه بکلی منقرض گردید . « حمدالله مستوفی ، تاریخ گزیده : ۴۲۵»

صراحی-شیشه-ای-دمیده-در-قالب-با-تزئین-افزوده-محل-کشف-گرگان-سده-پنجم-ه.ق-موزه-ملی-ایران

منابع :

المنتظم فی تاریخ الملوک والامم ، ابوالفرج عبدالرحمن بن علی معروف به ابن الجوزی ، هند سال ۱۳۵۸ شمسی

عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون ، کتاب العبر و دیوان المبتداء والخبر، چاب بیروت سال ۱۳۹۱ ه.ق

تاریخ جامع ایران  ، جلد هفتم ، صادق سجادی ، تاریخ آل بویه

تحقیق و پژوهش : مهدی صبور صادقزاده